Seksuele voorlichting op scholen moet lessen over plezier en toestemming bevatten om een epidemie van seksueel misbruik te bestrijden nadat 2000 meisjes aangrijpende details hebben gedeeld over mishandeling door jongens die ze vertrouwden. Scholen moeten vooral het belang van plezier en instemming leren aan leerlingen. Duizenden meisjes hebben anoniem seksueel misbruik door leeftijdsgenoten gemeld. Vele jongens weten niet dat ze beledigd hebben en meisjes weten niet dat ze het slachtoffer zijn. Seksuoloog zegt dat toestemming kan worden geleerd vanaf de kleuterschool in klaslokalen. Lessen voor seksuele voorlichting moeten ‘seksueel positief’ zijn in plaats van zich te concentreren op slechte aspecten.
Australische scholen moeten tienermeisjes het belang van plezier tijdens seks leren en jongens dat het woord ‘nee’ niet de enige manier is om toestemming in te trekken, zegt een vooraanstaande seksuoloog.
Meer dan 2.000 jonge vrouwen hebben aangrijpende verhalen gedeeld over seksueel misbruik door eerste vriendjes, mannelijke vrienden of oudere schooljongens in een virale petitie waarin om betere seksuele voorlichting op scholen wordt gevraagd.
Wat begon als een Instagram-peiling die zich richtte op elite particuliere scholen in Sydney, is landelijk gegroeid toen slachtoffers naar voren kwamen om te pleiten voor een herziening van verouderde toestemmingswetten.
Jacqueline Hendriks, die het seksuologiecurriculum van Curtin University beheert, zei dat jonge mensen moeten leren hoe ze ‘echt positieve, plezierige seksuele relaties’ kunnen hebben op school.
De laatste gegevens van La Trobe University in 2018 suggereren dat 23 procent van de studenten in de klassen 10 tot 12 (leeftijd ongeveer 16 tot 18 jaar) een vorm van ongewenst seksueel contact heeft gehad.
En toch richt het Australische curriculum bij het geven van seksuele voorlichting zich nog steeds op de mogelijke resultaten van seks, zoals zwangerschap of seksueel overdraagbare aandoeningen, en minder op de gebeurtenissen die eraan voorafgingen.
‘Op dit moment kunnen scholen wegkomen met het absolute minimum’, zei dr. Hendriks.
‘We moeten met de tijd meegaan … Idealiter willen we jonge mensen leren echt positieve, plezierige seksuele relaties te hebben.’
Chantel Contos, de 22-jarige voormalige Kambala School-student die de petitie voor het eerst startte, werd gemotiveerd door verhalen van tieners die niet wisten dat ze waren misbruikt totdat het te laat was.
Chantel Contos, de 22-jarige voormalige Kambala School-student die de petitie voor het eerst startte. Bron https://www.dailymail.co.uk
Ze zei dat jongens op die leeftijd vaak niet eens doorhadden wat ze hadden gedaan, verkeerd was, of als seksueel misbruik werden beschouwd.
In plaats daarvan schepten ze op tegen vrienden over hun seksuele veroveringen, terwijl de jonge meisjes zich vaak schaamden of bang waren dat er geruchten de ronde deden die hen in een negatief daglicht zetten.
Geen van beide partijen realiseerde zich de mogelijke juridische gevolgen van wat er was gebeurd, omdat ze zich vaak niet realiseerden dat er iets illegaals had plaatsgevonden.
Contos is van mening dat voorafgaande informatie op school en thuis rond toestemming tot seks, gunstiger zou zijn voor zowel jongens als meisjes. Toestemming zelf zou eigenlijk op een impliciete manier in klaslokalen moeten worden onderwezen, van de kleuterschool tot de hogere jaren, aldus seksuologe dr. Hendriks.
Dr. Hendriks zegt dat seksuele voorlichting op elke leeftijd belangrijk is – zolang het maar passend is bij de leeftijd. Kinderen beginnen te leren over het menselijk lichaam tijdens de basisschool, en tegen de vijfde en zesde klas zouden ze vroege discussies over de puberteit moeten aangaan, om aan te sluiten bij de veranderingen die in hun eigen lichaam plaatsvinden.
De volgende stap, vanaf de vroege middelbare school, is om over seks te praten. Maar Dr. Hendriks zegt dat het nooit te vroeg is om de betekenis van toestemming te leren kennen.
Al vanaf de kleuterschool moeten leeringen ingelicht worden. Hoewel kleuters in deze leeftijdsgroep misschien niet per se het woord ’toestemming’ gebruiken, zouden ze moeten leren over de noodzaak om toestemming te geven en te krijgen.
Een kleuter kan worden geleerd dat ze moeten vragen om speelgoed te gebruiken als een andere leerling er al mee speelt, of om kleurpotloden te lenen.
Evenzo wordt kinderen geleerd dat ze het recht hebben om nee te zeggen tegen deze verzoeken. Als een kind het leuk vindt om met een bepaald stuk speelgoed te spelen, hoeven ze geen toestemming te geven aan een ander kind om het te gebruiken.
Naarmate kinderen ouder worden in deze leeftijdscategorie, wordt hun geleerd dat het oké is om een familielid niet te willen knuffelen of kussen, dat ze nee kunnen zeggen tegen bepaalde verzoeken van leeftijdsgenoten op de speelplaats en dat ze de autonomie hebben om hun eigen keuzes.
De laatste fase van de basisschool is wanneer kinderen over het algemeen les krijgen over de puberteit, hoe ons lichaam verandert en een grondiger kijken naar de verschillen in mannelijke en vrouwelijke anatomie. Leerlingen stellen dan eerder vragen over het menselijk lichaam en discussies over toestemming en keuzes worden praktischer.
Dr. Hendriks zegt dat middelbare scholieren les moeten krijgen via een ‘sekspositief’ onderwijsprogramma dat hen (op een leeftijdgeschikt niveau) herinnert aan alle voordelen en ‘positieve’ resultaten van seks.
Ze zei dat de huidige curricula de neiging hebben om sterk te focussen op de negatieve dingen zoals seksueel overdraagbare aandoeningen en vroege zwangerschap, zonder aan te raken waarom zoveel mensen überhaupt seks hebben. Leerlingen willen meer leren over ‘relaties, verliefd worden en het uitmaken en liefdesverdriet’ in plaats van zich volledig te concentreren op de gevolgen van de activiteit zelf.
Scholen moeten er ook voor zorgen dat ze inclusief zijn in hun seksuele voorlichting, iets dat ‘over de hele linie kan worden verbeterd’, zegt ze. In het bijzonder zijn discussies in de klas nog steeds vaak heteronormatief, wat misschien niet zo gunstig is voor iedereen in de klas.
Naarmate studenten ouder worden en gezondheidslessen meer naar de ‘vogels en de bijen’ gaan, legt dr. Hendriks uit dat het belangrijk is om deze gesprekken explicieter te maken.
‘Studenten moeten leren dat het niet alleen een kwestie van’ ja ‘of’ nee ‘is. Mensen moeten actief en enthousiast betrokken zijn om toestemming te geven, ‘zei ze.
‘Het is niet alleen maar naar voren struikelen en ergens tegenaan lopen en hopen dat de persoon geen nee zegt.’
Van de 2000 ervaringen uit de eerste hand die door jonge vrouwen in de petitie werden beschreven, vertoonden velen verrassende overeenkomsten.
Ze legden uit hoe jongens van hun leeftijd – of een paar jaar ouder – hen onder druk zouden zetten om seks te hebben of zich zouden opdringen aan jonge meisjes die stomdronken waren op feestjes.
‘Ik werd wakker in het bed van een jongen met hem bovenop me en zijn vriend naast me terwijl ze om de beurt seks met me hadden. Ik was dronken en kan me niet herinneren hoe ik daar aankwam, ‘onthulde een jonge vrouw. ‘Op een avond na een feestje, maakte ik heel duidelijk dat ik nog geen seks wilde hebben (nooit eerder gehad) en werd een paar uur later bovenop mij wakker. Daarna bloedde ik een paar dagen. Als ik hem daarna op feestjes zou zien, had hij een grote glimlach op zijn gezicht, kwam hij naar hem toe en zei hallo alsof er niets was gebeurd, ‘zei een ander.
Dr. Hendriks zei dat hoewel er geen excuses zijn voor aanranding, ze het er wel mee eens is dat sommige van de jonge jongens die in de petitie worden besproken, zich misschien niet hebben gerealiseerd dat ze een misdaad hadden gepleegd.
‘Ik begrijp hoe sommige jonge mannen in de war kunnen raken. Als ze geen actieve toestemming op hun televisieschermen zien, of het thuis of op school leren, gaan ze er misschien vanuit dat hun partner er zin in heeft, omdat ze niets heeft gezegd toen het bezig was ‘ zei ze.
‘Maar nu moeten alle mensen begrijpen dat de verwachting van de samenleving actieve toestemming is, en dat jongeren zich expliciet moeten verzekeren dat er toestemming is.
Dr. Hendriks was bang dat een verhoogde blootstelling aan pornografie ook gevolgen zou kunnen hebben voor gedragingen en verwachtingen.
‘Pornografie is een groot probleem. Als ze op school of thuis niet voldoende informatie krijgen, halen ze die ergens vandaan, en vaak is dat online.
‘Studies tonen aan dat 80 tot 90 procent van de pornografie echt gewelddadig en agressief is, er is minimale communicatie, laat staan expliciete toestemming. De veilige sekspraktijken zoals condooms komen niet echt voor en anale seks is behoorlijk populair.
‘Als dat is wat ze online verteren en dat is wat ze denken dat seks is, dan zullen ze eerder proberen agressiever te zijn of gewelddadige handelingen te verrichten.’
De keerzijde daarvan, zei dr. Hendriks, zijn de jonge mannen die ‘de vraag stellen’ actief vermijden omdat ze denken dat ze recht hebben op seks of het als een ‘verovering’ zien.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
