Eén op de zes (of 15,1% van) de onlangs ondervraagde Australische mannen ouder dan
Photo by Senjuti Kundu
18 jaar zei seksuele gevoelens te hebben voor een kind of tiener jonger dan 18 jaar.
Deze gegevens maakten deel uit van een onderzoek door UNSW Sydney en Jesuit Social Services. Onderzoekers vroegen 1.945 mannen naar hun aantrekkingskracht op kinderen via een online rekruteringsproces.
De onderzoekers vonden ook:
ongeveer een op de tien (9,4%) Australische mannen heeft seksueel misbruik gemaakt van kinderen
ongeveer de helft van deze groep (4,9%) rapporteert seksuele gevoelens jegens kinderen, terwijl de anderen mogelijk aanstootgevend zijn vanwege situationele of opportunistische redenen
van de mannen met seksuele gevoelens jegens kinderen wilde 29,6% hulp.
Vergeleken met mannen zonder seksuele gevoelens voor of overtredingen jegens kinderen, had de 4,9% van de mannen met seksuele gevoelens en eerdere overtredingen jegens kinderen een grotere kans om:
werken met kinderen
getrouwd zijn
hebben een hoger niveau van sociale steun
hogere inkomens verdienen
slachtoffer zijn van seksueel kindermisbruik.
Dit is in tegenspraak met het idee dat mensen die zich seksueel aangetrokken voelen tot kinderen en bereid zijn daarnaar te handelen, sociale outcasts en statistische uitschieters zijn.
Over het geheel genomen was het onderzoek goed opgezet en uitgevoerd. De auteurs erkennen echter enkele beperkingen. De meerderheid (64,8%) van de deelnemers identificeerde zichzelf als blank, 64,4% was geboren in Australië en 92,8% identificeerde zich als heteroseksueel. Daarom hebben leden van specifieke minderheidspopulaties mogelijk niet dezelfde kans of neiging gehad om deel te nemen, wat van invloed zou kunnen zijn op hoe representatief de bevindingen zijn.
Wat is pedofilie?
Een pedofiele stoornis is een diagnose die wordt toegekend aan volwassenen (die ouder zijn dan 16 jaar, en vijf jaar ouder dan het kind/de kinderen tot wie zij zich seksueel aangetrokken voelen) die een terugkerende en intense seksuele aantrekkingskracht hebben, specifiek voor prepuberale kinderen – doorgaans kinderen van 13 jaar of jonger .
De meerderheid van de pedofielen is man. Eerdere schattingen suggereren dat tussen de 3% en 5% van de volwassen mannelijke bevolking een pedofiele stoornis heeft. Schattingen suggereren dat dit lager is bij vrouwen .
Er zijn verschillende classificaties voor andere attracties voor kinderen, afhankelijk van het ontwikkelingsstadium waartoe de volwassene zich seksueel aangetrokken voelt. Degenen die kinderen die op het punt van de puberteit staan seksueel aantrekkelijk vinden, staan bekend als ‘hebephiles’. ‘Efebofielen’ zijn personen die zich seksueel aangetrokken voelen tot kinderen die de puberteit hebben bereikt.
Niet alle pedofielen zijn kindersekstoeristen, en omgekeerd zijn ook niet alle kindersekstoeristen pedofielen. Sommige mensen die kinderen seksueel misbruiken, voelen zich helemaal niet bij voorkeur tot kinderen aangetrokken . Het misbruik is een kwestie van gelegenheid: het kind is een seksueel surrogaat voor een onbeschikbare volwassene of het misbruik vertegenwoordigt de behoefte om een ander mens te domineren en te controleren.
Dus om het water te zuiveren, zal ik deze discussie beperken tot degenen die zich aangetrokken voelen tot kinderen: preferentiële kindermisbruikers.
Van de resterende 10% worden sommigen het slachtoffer van de sekshandel, waarbij kinderen voor contant geld worden gekocht en verkocht. Dit werd deze week onder de aandacht gebracht met het nieuws dat een man uit Melbourne naar verluidt naar Los Angeles was gereisd om een zesjarige jongen te kopen voor seks.
Sekstoerisme is de plaag van de 21e eeuw geworden als gevolg van het toenemende en goedkope reizen over de hele wereld, en Australië kent een behoorlijk aantal sekstoeristen. Veel mensen denken dat ze niet gepakt zullen worden als ze naar (vaak) ontwikkelingslanden reizen om kinderen te misbruiken of dat de Australische wetten in het buitenland niet van toepassing zijn. Fout.
Elke Australiër die naar het buitenland reist om kinderen seksueel te misbruiken, zal met dezelfde aanklacht worden geconfronteerd als wanneer hij in eigen land een overtreding begaat. De federale politie is zich terdege bewust van deze sinistere activiteit en heeft al met succes een aantal personen vervolgd op grond van de wetgeving inzake kindersekstoerisme.
Is het waarschijnlijk dat zij opnieuw in overtreding zullen gaan?
Als het om preferentiële (of gefixeerde) kindermisbruikers gaat, realiseren sommigen zich niet eens dat wat ze doen verkeerd is. Ze geloven oprecht dat ze de kinderen ‘liefde’ tonen.
Hoe schokkend dat ook mag zijn voor degenen die hun seksuele aantrekkingskracht op kinderen niet delen, dit is de reden waarom een zedendelinquent me vertelde dat hij iemand beledigde. Hij begrijpt dat de maatschappij vindt dat wat hij heeft gedaan verkeerd is, maar hij kan niet begrijpen waarom dit het geval is.
De recidivecijfers onder kindermisbruikers zijn hoog. Ongeveer 17% van de kindermisbruikers zal waarschijnlijk binnen twee jaar opnieuw een misdrijf plegen. Degenen die werkelijk geloven dat ze kinderen geen kwaad doen door seksueel contact, zullen hoogstwaarschijnlijk niet worden gerehabiliteerd.
Regeringen hebben ‘ chemische castratie ’ – medicijnen om het libido te verminderen – overwogen als een strafmogelijkheid voor rechters in Australië. Maar dit is al een vrijwillige optie voor overtreders en we weten dat dit niet werkt. Kindermisbruikers worden vaak gedreven door een verlangen om te domineren en te controleren, en niet louter door een seksueel verlangen.
Dus waarom misbruiken mensen kinderen seksueel?
Er zijn een aantal mogelijke redenen.
Sommige mensen die als kind seksueel zijn misbruikt, zullen later daders worden. Uit onderzoek blijkt dat tussen de 33% en 75% van de kindermisbruikers aangeeft als kind seksueel misbruikt te zijn.*
De praktische toepassing van deze informatie is dat het voorkomen van seksueel misbruik van kinderen sommige gevallen later zal verminderen, maar niet uitroeien.
Dan zijn er nog anderen die als kind niet zijn misbruikt, maar kinderen wel seksueel aantrekkelijk vinden. Uit onderzoek blijkt dat hier mogelijk een biologische reden voor is. Uit gegevens gepubliceerd in Biology Letters blijkt dat de hersenen van pedofielen in wezen erop gericht zijn om onvolwassen gezichten aantrekkelijk te vinden.
Het verbeteren van ons begrip van de werking van de hersenen van pedofielen zal uiteindelijk helpen bij het identificeren van degenen met een seksuele interesse in kinderen, of zelfs degenen die bereid en in staat zijn om aan die driften gehoor te geven.
Hoeveel kindermisbruikers zijn er?
We hebben geen idee hoeveel mensen een seksuele voorkeur voor kinderen hebben.
Een van de weinige manieren waarop we de seksuele interesse in kinderen kunnen peilen, is door het steeds toenemende aantal websites in kaart te brengen dat zich richt op alle soorten zedendelinquenten, inclusief kinderseksdelinquenten, en degenen die betrapt worden op het bekijken van materiaal over seksueel misbruik van kinderen.
Om u een idee te geven: de samenwerking van INTERPOL met politiediensten over de hele wereld heeft in 2015 geleid tot de arrestatie van meer dan 4.000 daders die toegang hadden gekregen tot beelden van seksueel kindermisbruik.
Het is erg moeilijk om het aandeel zedendelinquenten in de algemene bevolking in te schatten, omdat maar weinig mensen toegeven dat ze seksueel geïnteresseerd zijn in kinderen. Eén klinisch onderzoeker baseerde een schatting van ongeveer 2% op een Europese steekproef van mannelijke vrijwilligers.
Er bestaat enige hoop dat artsen mensen met deze neigingen kunnen helpen identificeren door middel van een analyse van de hersenfunctie. Hopelijk kunnen we op een dag de oorzaak van ongepaste seksuele verlangens jegens kinderen beter begrijpen en voorkomen dat de cyclus van misbruik zich voortzet.
Neemt pedofilie toe?
Dit is onwaarschijnlijk. In plaats van dat uit de nieuwe gegevens blijkt dat steeds meer mannen zich seksueel aangetrokken voelen tot prepuberale kinderen, is de kans groter dat er problemen zijn met eerdere bemonsteringsstrategieën.
In veel eerdere onderzoeken zijn bijvoorbeeld gegevens verzameld van overlevenden van seksueel misbruik van kinderen, of van degenen die schuldig zijn bevonden. Omdat de onderzoeken zo gericht waren, zijn ze er wellicht niet in geslaagd een bredere steekproef te trekken, die een betere weerspiegeling was van de algehele houding en gedragingen.
Hoewel er geen toename lijkt te zijn in het aantal mensen dat zich seksueel aangetrokken voelt tot kinderen, heeft internet het voor pedofielen veel gemakkelijker gemaakt om naar hun verlangens te handelen en toegang te krijgen tot materiaal over seksueel kindermisbruik, of om kinderen op afstand anoniem te verzorgen.
Uit een onderzoek in de Verenigde Staten bleek dat 35% van de ondervraagde kinderen tussen de tien en vijftien jaar het slachtoffer was van internetintimidatie of ongewenst seksueel contact.
Kun je pedofilie genezen?
Pedofilie kan niet worden ‘genezen’, maar kan wel worden behandeld met hormoontherapieën, cognitieve gedragstherapie (CBT) en psychosociale methoden zoals groepstherapie.
Medicamenteuze behandelingen voor pedofiele stoornissen, waaronder testosteronverlagende medicijnen, hebben positieve resultaten opgeleverd bij het verminderen van seksuele interesses en gedrag. Er moeten echter meer gegevens worden verzameld over grotere steekproefpopulaties voordat er conclusies kunnen worden getrokken.
Uit een onderzoek uit 2021 bleek ook dat CGT effectief kan zijn bij het verminderen van de hyperseksualiteit van pedofielen (dwangmatig seksueel gedrag). CGT heeft tot doel de gedachten en het gedrag met betrekking tot pedofilie te veranderen, waarbij het succes wordt afgemeten aan een vermindering van de wens om kinderen te verleiden.
Wat kunnen we doen om kinderen te beschermen?
We kunnen roofzuchtige mannen niet tegenhouden die proberen toegang te krijgen tot kinderen – persoonlijk of vaker online.
Maar we kunnen, als ouders en voogden en als bredere gemeenschap, voorzorgsmaatregelen treffen om ervoor te zorgen dat zij niet het slachtoffer worden. Zoals de studie van de UNSW/Jesuit Social Services opmerkt, omvatten deze :
-het verbeteren van de veiligheid van online datingsites om de kans te verkleinen dat roofdieren zich op alleenstaande ouders richten om toegang te krijgen tot kinderen
-het vergroten van de veiligheidsmaatregelen in omgevingen waar kinderen bijzonder kwetsbaar zijn, zoals kinderdagverblijven en sportclubs
-het vergroten van de steun voor mannen die zich seksueel aangetrokken voelen tot kinderen, maar hulp willen, zowel via organisaties als StopItNow als binnen familie- en vriendengroepen als ze zich zorgen maken over iemands gedrag.
-Het is ook belangrijk om kinderen te leren hoe ze online veilig kunnen zijn en aan wie ze dit moeten melden als ze zich zorgen maken.
De beste manier om kinderen te beschermen is door als samenleving proactief te zijn.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
