Wetenschappers die seksuele opwinding bestuderen, hebben ontdekt dat veel mensen (vooral vrouwen) tekenen van genitale opwinding vertonen wanneer ze de deelnemers een pornovideo laten zien, terwijl de deelnemers tegelijkertijd melden dat ze zich helemaal niet opgewonden voelen. Deze zogenaamde “arousal nonconcordance” plaatst onderzoekers voor een raadsel : welke maat is de meer geldige manier om te bepalen wat een deelnemer echt wil en wenst? Tekenen van genitale opwinding of verbaal zeggen dat men opgewonden of niet opgewonden is.
Sommige onderzoekers beweren dat genitale opwindingskenmerken de belangrijkste maatstaf is waar we naar moeten kijken omdat “geslachtsorganen niet liegen”.
Anderen hebben echter betoogd dat de manier waarop ons lichaam reageert op een gegeven stimulus niet noodzakelijkerwijs weerspiegelt hoe we ons erover voelen – en dat is precies het punt dat sekseduccator en auteur Emily Nagoski maakt in de TED Talk hieronder.
Zoals Nagoski stelt: “Genitale respons betekent gewoon dat het een seksuele stimulus is; het betekent niet noodzakelijk dat het gewenst is of de persoon ook echt bevalt, en het betekent zeker niet dat seks is toegestaan.
De auteur legt dit op briljante wijze uit door een analogie te maken met de honden van Pavlov. Pavlov conditioneerde honden om te kwijlen in reactie op het rinkelen van een bel door herhaaldelijk het rinkelen van een bel te koppelen met de presentatie van vleespoeder. Uiteindelijk begonnen de honden te kwijlen als reactie op de bel alleen – maar dit betekent zeker niet dat deze honden de bel wilden opeten.
Dat het slachtoffer genitaal seksueel opgewonden was (vb vochtige vagina) wordt wel eens door daders misbruikt om te beweren dat ondanks protest van geen seks te willen, het slachtoffer toch seks wilde, want ‘ze was toch seksueel opgewonden’.
Genitale opwinding is een onbewust en vaak niet te sturen proces, terwijl verbale toestemming voor al dan niet seks een bewuste keuze is die men moet respecteren.
Wetenschappers die seksuele verlangens bestuderen, zijn al lang op hun hoede voor te veel vertrouwen op zelfrapportage omdat mensen niet altijd de waarheid vertellen in enquêtes. Sommige mensen beantwoorden vragen over wat hen aanzet en hoe hun seksleven eruit ziet, om zich zo goed mogelijk voor te laten komen.
Iemand kan bijvoorbeeld zijn seksuele verlangens en ervaringen onderrapporteren om er gezond uit te zien, of misschien omdat hij iets niet wil bezitten. Om dit probleem te omzeilen, gebruiken veel sekswetenschappers apparaten die genitale opwinding kunnen meten in de veronderstelling dat ‘geslachtsorganen niet liegen’. Onderzoekers die deze theorie onderschrijven, hebben de neiging om genitale gegevens te laten primeren boven zelfrapportagegegevens telkens wanneer respondenten verschillende dingen blijken te zeggen namelijk een verschil tussen verbale weergave van emoties en genitale al dan niet opwinding.
Hoewel dit het gemakkelijk maakt om conflicten tussen gegevenspunten op te lossen, kan het soms een zeer problematische manier van denken zijn.
Het is immers zo dat we bij heteroseksueel geïdentificeerde vrouwen vaak dit conflict zien tussen genitale opwinding en zelfgerapporteerde opwinding wanneer ze verschillende soorten pornografie bekijken: de zelfgerapporteerde opwinding van vrouwen neigt in overeenstemming te zijn met hun seksuele geaardheid, terwijl hun genitale opwinding de neiging heeft om anders te suggereren.
Specifiek tonen de genitale gegevens vaak een significante opwinding als reactie op vrouwelijke seksuele beelden, een bevinding die door velen in de media is gebruikt om te beweren dat alle vrouwen inherent biseksueel zijn.
Toch zijn er verschillende redenen waarom we sceptisch zouden moeten zijn ten aanzien van deze conclusie en waarom we de neiging zouden moeten vermijden om te ingrijpende conclusies te trekken over iemands seksuele verlangens, uitsluitend gebaseerd op hoe hun geslachtsorganen op een bepaalde manier reageren op een bepaald moment in de tijd.
Terwijl genitale opwinding en seksuele begeerte vaak samengaan, is de waarheid dat ze dit niet altijd doen en we ze niet noodzakelijk als onderling verwisselbaar moeten beschouwen, vooral onder vrouwen.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
