Relatiegelijkheid wordt geassocieerd met relatietevredenheid.
Relatietevredenheid speelt een belangrijke rol bij het bemiddelen van vrouwelijk seksueel verlangen binnen relaties.
Eerlijkheid binnen een paar, via relatiebevrediging, voorspelt het seksuele verlangen naar de partner, maar speelt geen rol bij het verlangen naar solospel.
In tijden met een toenemende focus op kwesties die verband houden met gelijkheid, diversiteit en inclusie, is een gebied van het leven dat minder nauwkeurig is onderzocht dan andere het niveau van relatieve eerlijkheid binnen relaties. Dit ondanks een reeks sociaalwetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat een onevenredig groot aantal onbetaald huishoudelijk werk voor de voeten van vrouwen valt. Als zodanig kan het belangrijk zijn om te overwegen hoe de arbeidsverdeling en andere indicatoren van gelijkheid binnen paren een rol spelen in de ervaringen van partners van hun intieme relaties.
Wat wel bekend is, is dat het hebben van meer gelijkwaardige relaties de tevredenheid binnen koppels verhoogt. Degenen die huishoudelijke taken en klusjes verdelen, hebben meer kans dan degenen die dat niet doen, zich gelukkiger te voelen in hun partnerschappen en meer dankbaarheid te hebben voor hun partners. Een aspect van relaties dat echter niet is onderzocht met betrekking tot de rol van gelijkheid, is seksualiteit en seksueel verlangen. Dat wil zeggen, tot nu toe.
Bestaand werk over vrouwelijk seksueel verlangen
Lage niveaus van seksueel verlangen worden vaak gemeld bij een aanzienlijke minderheid van de vrouwen, waarbij tot ongeveer 15 procent van de vrouwen problemen meldt als gevolg van dit probleem. Eén model van seksueel verlangen – de relationele en lichamelijke ervaringen-theorie van Eugenia Cherkasskaya en Margaret Rosario – stelt dat er twee facetten zijn om te overwegen:
Eenzaam seksueel verlangen , gedefinieerd als een intern gedreven verlangen om specifieke seksuele behoeften aan bevrediging te bereiken en seksuele frustratie aan te pakken
Dyadisch verlangen , gedefinieerd als een verlangen dat een weerspiegeling is van een behoefte aan emotionele nabijheid of intimiteit met een andere persoon
Hoewel deze aspecten van seksueel verlangen verwant zijn, vertegenwoordigen ze specifieke vormen van seksualiteit. De aard van de onderlinge afhankelijkheid tussen de twee facetten is echter niet onderzocht.
Volgens dr. Simone Buzwell – een academicus bij het Centre for Mental Health aan de Swinburne University of Technology, Australië – is dit veelzeggend. Ze zei: “Hoewel een gebrek aan verlangen niet voor alle vrouwen een probleem is, veroorzaakt een gebrek aan seksueel verlangen aanzienlijke problemen voor een aanzienlijk aantal vrouwen en hun intieme partners. Er is echter een gebrek aan onderzoek op dit gebied , worden de factoren die bijdragen aan een laag vrouwelijk seksueel verlangen niet begrepen en hoe deze factoren het welzijn van vrouwen beïnvloeden, is zelden onderzocht.”
Dr. Buzwell en haar collega’s hebben onlangs een studie gepubliceerd waarin ze de rol van relatiegelijkheid op de twee facetten van vrouwelijk seksueel verlangen willen onderzoeken. Over de beweegredenen voor dit werk gesproken, zei ze:
Mijn besluit om dit gebied te onderzoeken werd gestimuleerd toen ik las: Cherkasskaya & Rosario’s (2019) recente relationele en lichamelijke ervaringen Theorie van vrouwelijk seksueel verlangen, die stelt dat vrouwelijk verlangen multidimensionaal is, bestaande uit solo en dyadisch verlangen. Ik wilde weten of deze theorie nuttig zou zijn bij het onderzoeken van de factoren die bijdragen aan een laag seksueel verlangen van vrouwen en belangrijke suggesties zou geven voor clinici die in deze ruimte met vrouwen werken.
Dit onderzoek vond ook plaats toen de ‘mentale belasting’ voor vrouwen in de context van COVID leek te verergeren, waarbij vrouwen de meeste zorgtaken op zich namen die in deze context nodig waren.
Gelijke relaties = beter seksleven?
De onderzoekers voerden een online-enquête uit onder bijna 300 vrouwen, die allemaal een relatie hadden op het moment van gegevensverzameling. De enquête vroeg deelnemers om metingen van de eenzame en dyadische facetten van seksueel verlangen, percepties van gelijkheid in relaties en relatietevredenheid in te vullen.
Kijkend naar de gegevens, ontdekte het team dat mensen in gelijkwaardige relaties meer kans hadden om hogere niveaus van zowel eenzaam als dyadisch seksueel verlangen te ervaren, en dat ze meer tevreden waren in hun relaties. Bij het modelleren van de gegevens met behulp van een techniek die bemiddelingsanalyse wordt genoemd, werd gemeld dat vrouwen in gelijkwaardige relaties een grotere relatietevredenheid ervaren en, op hun beurt , een groter dyadisch verlangen dan vrouwen in ongelijke relaties. Deze padgebaseerde verklaring voor seksueel verlangen was echter niet aanwezig bij het kijken naar eenzaam seksueel verlangen.
Deze gegevens leiden tot een optimistische toekomst voor koppels waarin vrouwen een laag seksueel verlangen ervaren. Nadenkend over de implicaties, zei Dr. Buzwell: “… een laag vrouwelijk seksueel verlangen is waarschijnlijk een probleem dat beide mensen in de relatie samen kunnen oplossen. Het is niet de ‘fout’ van één persoon en het zou nuttig zijn om overwegen factoren buiten het seksuele domein die kunnen bijdragen.”
Als zodanig kan het zijn dat het wegnemen van de nadruk op de slaapkamer en het meer focussen op niveaus van macht en eerlijkheid binnen een relatie de sleutel zou kunnen zijn om de seksuele relaties van koppels weer tot leven te brengen. Samenvattend zei Dr. Buzwell duidelijk: “We hopen dat erkend kan worden dat eerlijkere seks betere seks is voor iedereen.”
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
