Uit onderzoek bij Marokkaanse gehuwde vrouwen in België blijkt dat ondanks het gebruik van moderne anticonceptiemiddelen, velen van hen geconfronteerd worden met een onverwachte of ongewenste zwangerschap.
Het niet-correct toepassen van anticonceptie houdt vaak verband met een gebrek aan kennis van de anatomie en fysiologie van het eigen lichaam en met onwetendheid over de toepassingswijzen van de voorbehoedmiddelen. Foutief gebruik heeft deels ook te maken met cultuurgebonden opvattingen.
Ook (zeer) jonge, pas gehuwde tweede-generatie vrouwen worden daarom onverwacht zwanger; zij slagen er niet in hun wens te realiseren om de eerste geboorte een tijdje uit te stellen. Het lijkt er dus op dat jongeren voor en in de periode van hun huwelijk onvoldoende zijn geïnformeerd. Uit onderzoek in Nederland blijkt inderdaad dat Turkse en Marokkaanse jongeren vaak minder goed geïnformeerd zijn over seksualiteit en dat de kennis, de houding en het seksuele gedrag van allochtone jongeren op veel punten verschilt van hun autochtone leeftijdgenoten.
Volgens de Islam is seksueel contact uitsluitend binnen het huwelijk toegelaten. Het verbod op voorhuwelijkse seks geldt zowel voor jongens als voor meisjes, maar in de praktijk zijn het vooral de meisjes die de regels strikt moeten naleven.
De waarde van een meisje en de eer van haar familie zijn gekoppeld aan haar maagdelijkheid. Vanaf haar puberteit worden er allerlei strategieën ontwikkeld om haar maagdelijkheid te beschermen, zoals een strikte scheiding van de seksen, het zo snel mogelijk uithuwelijken van het meisje, haar onwetend houden over seksualiteit, haar allerhande waarschuwingen geven, haar verbodsbepalingen opleggen in relatie tot jongens, tot zelfs het ‘op magische wijze sluiten’ van het meisje.
Tegenwoordig gaan meisjes echter steeds meer en steeds langer naar school of werken zij buitenshuis, waardoor zij gemakkelijker in contact komen met jongens. Bovendien leven zij in de Belgische samenleving, waar de normen inzake seks voor het huwelijk duidelijk minder restrictief zijn. Dit kan een invloed hebben op de maagdelijkheidsnorm en de manier waarop daar wordt mee omgegaan. Bovendien zijn er aanwijzingen dat ook in Marokko het maagdelijkheidsideaal aan waarde heeft ingeboet, hoewel verreweg de meeste meisjes maagdelijkheid bij het huwelijk nog steeds zeer belangrijk achten.
Via 9 groepsgesprekken vroeg men in totaal 28 ongehuwde Marokkaanse meisjes en 27 Marokkaanse jongens die in België wonen naar hun kennispatronen, hun normen en verwachtingen over seks voor het huwelijk, en hun seksueel gedrag – en dat met het oog op een verbetering van zowel voorlichting als hulpverlening inzake seksualiteit, anticonceptie, soa (seksueel overdraagbare aandoeningen) en aids.
Volgende vragen stonden daarbij centraal: hoe of via wie bekomen Marokkaanse jongens en meisjes informatie omtrent seksualiteit, voorbehoedmiddelen, soa en aids? Welke waarden en normen over voorhuwelijkse seksualiteit hanteren zij? In welke mate zijn ongehuwde Marokkaanse jongens en meisjes seksueel actief; en in hoeverre lopen zij risico op een SOA- of HIV- besmetting? Zijn zij bekend met de manier waarop besmetting kan worden voorkomen en zijn zij bereid om voorzorgsmaatregelen te nemen?
Het mag duidelijk zijn dat dé Marokkaanse tweede-generatie jongere niet bestaat. Hun ervaringen, opvattingen en verwachtingen zijn uiteenlopend, wat samengaat met verschillen in de opvoeding thuis, het gevolgde onderwijs en hun graad van participatie in de Belgische samenleving. Maar het blijkt toch mogelijk om een meer algemeen beeld te schetsen van hun visie op seksualiteit, anticonceptie, soa en aids.
Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.
