Embryo’s uit stamcellen : de toekomst?
SEKS- EN RELATIEONDERZOEK
Een Nederlands onderzoeksteam, geleid door Dr. Nicolas Rivron van het MERLN Instituut
aan de Universiteit van Maastricht, heeft met succes iets geconstrueerd wat zij beschrijven als een embryo-achtige structuur met behulp van stamcellen-zonder het gebruik van sperma of eicellen.
Dr. Rivron: “Dit is de eerste keer dat we structuren in het laboratorium hebben gemaakt van stamcellen die het potentieel hebben om het hele organisme te vormen: de baby, de placenta en de vruchtzak.”
Stamcellen zijn ongedifferentieerd, wat betekent dat ze andere soorten cellen kunnen worden. Voor Dr. Rivron’s experiment heeft zijn team twee soorten stamcellen samengevoegd van donormuizen en vervolgens geïmplanteerd in een wijfje, die vervolgens de embryo-achtige structuur vormde.
“Deze doorbraak heeft de zwarte doos van vroege zwangerschap geopend,” voegde Rivron eraan toe. Hij heeft niet direct de ambitie om menselijke embryo’s op deze manier te ontwikkelen, maar ziet het als een hulpmiddel om miskramen te voorkomen.
Dr. Rivron is duidelijk dat er momenteel geen plannen zijn om deze techniek te gebruiken voor menselijke of dierlijke wezens, maar in plaats daarvan als een middel om miskramen te begrijpen en zelfs te voorkomen.
“We kunnen nu extreem veel van deze embryo’s genereren en deze in detail bestuderen. Het zou ons kunnen helpen begrijpen waarom sommige embryo’s niet worden geïmplanteerd en laat ons toe te screenen op geneesmiddelen die kunnen helpen bij de vruchtbaarheid, “verklaarde Dr. Rivron aan de BBC.
Een fundamentele verandering in de menselijke voortplanting?
Hoewel deze technologie nog heel embryonaal is, is de gedachte dat we ooit in staat zouden zijn om een levensvatbaar menselijk embryo te maken met alleen stamcellen intrigerend.
Een van de eerste ideeën, is het vermogen om koppels van hetzelfde geslacht kinderen te laten krijgen zonder adoptie of draagmoederschap. Op dezelfde manier zou het een manier kunnen bieden voor transgender individuen om rechtstreeks betrokken te zijn bij de geboorte van een kind, omdat stamcellen verzameld kunnen worden van elke partner en vervolgens geïmplanteerd in een donor of zelfs in een kunstmatige baarmoeder.
Het zou ook een manier kunnen zijn voor oudere mensen om de biologische klok terug te draaien, om zo te zeggen, omdat het proces de noodzaak voor sperma en eicellen zou omzeilen.
Dan is er de vraag of de techniek twee donoren nodig heeft en zou het mogelijk zijn om een synthetisch embryo te vormen met meer dan dat aantal? Als dat zo is, dan kan er een tijd zijn dat polyamoreuze families allemaal stamcellen zouden kunnen doneren, waardoor een kind ontstaat dat genetisch verwant is aan alle betrokkenen.
Maar dit is allemaal speelse speculatie. Wat nog belangrijker is, is de wens van Dr. Rivron dat we door zijn techniek in staat zullen zijn om eindelijk de droevige puzzel op te lossen die verklaart waarom sommige embryo’s ontstaan en innestelen en andere niet wat tot ongewilde kinderloosheid leidt.
De toekomst is tenslotte de volgende generatie, en het onderzoek van Dr. Rivron kan heel goed de sleutel zijn tot het verminderen van ongewenste miskramen.
Bronnen